Dýrð í Dauðaþögn

Tak mína hönd, lítum um öxl leysum bönd Frá myrkri martröð sem draugar vagg' og velta, lengra, lægra, oft vilja daginn svelta Stór, agnarögn, oft er dýrð í dauðaþögn Í miðjum draumi sem heitum höndum vefur, lengra hærra á loft nýjan dag upphefur Finnum hvernig hugur fer, frammúr sjálfum sér Og allt sem verður, sem var og sem er, núna Knúið á dyr, og uppá gátt sem aldrei fyrr Úr veruleika sem vissa ver og klæðir, svengra nær jafnoft dýrðar daginn fæðir Finnum hvernig hugur fer, frammúr sjálfum sér Og allt sem verður, sem var og sem er, núna Finnum hvernig hugur fer, frammúr sjálfum sér Og allt sem verður, sem var og sem er, núna --- Dýrð í Dauðaþögn - Ásgeir