Gelsin Hayat Bildiği Gibi

Birer birer kayıp giderdi her bir sevilen Yenisi gelmez eline geçmez hele ki değeri hiç bilinmeyen Yürekte varsa sevgiden de ötesi Sen ağlasan da boş ışık da yaksan nafile Odan karanlık hep loş Hayatın emri Hep koş! Bayağa bir bekledim boş Yaşantım sanki bir savaş ve hoş da bazen Ateş kesildiğinde ve de sular durulduğunda Yoksa hep gülerdi insan hep kalırdı masum Saygıda bir kusur ettiğinde minnetin de değeri yok Kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur Fakat bu kalp unutmaz unutamaz ki zaten Her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken Her anım birini özler Rüyada yolunu gözlediğim düşünceler ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım Bitince yalnızım Gözümü açtığımda kalmışım yanımda ailem ve bir de arkadaşlarım Gelsin hayat bildiği gibi gelsin İşimiz bu yaşamak Unuttum bildiğimi doğarken Umudum ölmeden hatırlamak Gelsin hayat bildiği gibi gelsin İşimiz bu yaşamak Unuttum bildiğimi doğarken Umudum ölmeden hatırlamak Şimdi boşuna bakma saate zaman geç oldu Dün annem elimi tutarken bugün 29 da doldu Vakit can almaz ancak can yakar Fakat bir bekle bak knockout olursan çok sakat Mücadeleyle geçen hayatta son round Kazanmak herkes ister Ne istediğini bilmektir önemlisi Var mı listen hayallerin hırsın cesaretin? Sabır selametimse intikam felaketimdir Ne mektebimde vardı huzurum ne vardı evde Çıkıp bir başıma ağlamaktı belki caddelerde Hayallerin kurulduğu ve düşlerin yok olmadığı Bu gözlerinse dolduğu zamanın donduğu bir yerdeyim Düşünceler dumanlı dağlar aynı gözse puslu Bi' bakmışım mesafeler uzun ve tozlu Benimse yol yürür gider bir seyyah olurum Ne paranın bir değeri vardır aslında Ne de şerefle onurun Gelsin hayat bildiği gibi gelsin İşimiz bu yaşamak Unuttum bildiğimi doğarken Umudum ölmeden hatırlamak Gelsin hayat bildiği gibi gelsin İşimiz bu yaşamak Unuttum bildiğimi doğarken Umudum ölmeden hatırlamak Ameleydim eskiden Şafak sökerdi her gün işe giderken Cebimde yoktu bir kuruş ve Üsküdar'ımın her bir yeri yokuş Her gün yeni bir suç İttiler fakat ben olmadım tuş Kanatlı doğmamış kuş Vakit hiç geçmemişti Ben hep aynı yerde saydım Ekmekle vardı kavgam daha bir sertti günler Ve geçmişeydi saygım Gelecekti kaygım Kelebekti kalbim Akar giderdim olsa bile bir derdim hep gülerdim Ve ağladığımı görebilen bir annem bir de ben İnceden bir perde vardı gözlerimde Göz görür fakat dilim susardı Ayaklarım elim kolum da bağlı Hayat bu dile kolay velakin her bir yerine ağrı Ve kimi zaman düşündüm Aslında hiç üşenmedim ben hep düşündüm Hayata karşı dört silahşör hep güler sanmıştım Bu öyle lanet olası toz bir pembe ki Bi' baktım her şey ciddi hemen uyandım Gelsin hayat bildiği gibi gelsin İşimiz bu yaşamak Unuttum bildiğimi doğarken Umudum ölmeden hatırlamak Gelsin hayat bildiği gibi gelsin İşimiz bu yaşamak Unuttum bildiğimi doğarken Umudum ölmeden hatırlamak Gelsin