Asabani

یه جایی خوندم برای اینکه بخوای واقیعتو از کسی بشنوی بهتره عصبانیش کنی اونقدرعصبانی که قبل از اینکه فکر کنه شروع به حرف زدن کنه هرجایی ها رو تحویل نگیر هرجایی نرو شأن داشته باش اهمیت نداره اَ کی حرف می‌شنوی بی اهمیت به همه شک داشته باش بر میاد همه چی اَ همه شیرِ حلال نخورده هر طفلی دهنش که به من زد هم فکری صدمه ایده های نوم شد زیر ذهنِ عقبِت لِه استرس دارم اَ همه بابت حس میکنم لا آشناها سرِ کارم کسایی که بغل کردم همه لبه دارن زخمم اَ تو اَ بیرون، نفسِ راحت میکشم وقتی نیستن پیشم آدمایی که تو موقعیت بیشتر میشن تا عذر خواستم یکی پیش دستی کرد عذرِ بیجا نخواه، اَ هیچ کس، هیچ وقت ادب به آدمِ بی ادب نکن گشنگی بِکِش، اَ گوشتِ سگ نخور تو خونه گریه کن، تو کوچه پهن نشو نشونِ هیچ کس نده پشتِ پردتو خوشحال نمیشه اَ خوشیت کسی خام آدمای قشنگ تو سرو ریخت نشی اون که تو شرایطِ ضروریت از جیب گذاشت و موند کنارت بگو بِش رفیق بقیه آشنان همین تو فهرستشونی واسه یه کار داشتنی حالا یه لیوان آب خواستنی میگن دریا گِل شد و آبشار کویر آدما رو هرچی سگ محل تر بکنی بیشتر بندَتن، جنگ با خودت اَ اونجا شروع میشه که میبینی مفت دادی به یه بی ظرفیت شأن بهم بگو حکمش چیه؟ اون یه نفر که خوشبینیمو به هم کُشت بگو حکمش چیه؟ اون که درد و دلِ با اشک قاطیِ مَنو به همه گفت مگه میشه؟ دیگه مگه میشه باز اون آدمِ همیشه شد خَریتِ محضه از حد دِ آدما باهاشون بیشتر حرف زد دلت اگه اضافه معرفت کرد همه ی لطفات میشه وظیفه ات تهش تو به یکی گُل بده یه ماه بعدِ یه ماه یدونه چَک بزن حق میده به خودش، فحش بکشه تا زنده و مُردت تا قبرِ بچه ات حالا به یکی چَک بزن یه ماه بعدِ یه ماه بِش یه دونه گُل بده خم میشه بذاره لب رو کَفِ پات نشون می‌ده رویِ خوش بهت منم به همه گُل دادم لطف کردم حالا توقع دارن اگه یه رو این پسر بد از دنیا رفت واسه تیکه شکسته های نمکدونامن مُرد اون آدمِ خونگرم ذاتِ درستشو فاتحشو خوندن پشیمونه اگه باورتون کرد اگه بینتون گذاشت با پاکت پول فرق اگه براتون نقشه نکشید اگه نفعِ خودشو دید بعدِ همه چی دیگه این کاسه ی صبر به ته رسید تعجب نکن شنیدی به گَله زده شیر من عصبانی ام اَ این که بهتون میگفتم وَرقام چیَن اَ این که نگفتم به هرچی اَزم خواستین نه اَ اینکه هنو اَ حال برین من اَ حال میرم اَ اینکه هنو امیدوارم به دلِ اونا که دلِ کوچیک دارن به اونا که محبتشونو میشمارن من بی حساب کتاب به همشون عشق دادم بهم بگو حکمش چیه؟ اون یه نفر که خوشبینیمو به هم کُشت بگو حکمش چیه؟ اون که درد و دلِ با اشک قاطیِ مَنو به همه گفت مگه میشه؟ دیگه مگه میشه باز اون آدمِ همیشه شد