Vrouw Op De Veranda

De vrouw op de veranda Steelt mijn aandacht, koel en snel Dievegge van de nachtrust Doet me zweten in mijn hel Vergeten kan ik niet Want in haar ogen zag ik iets Van liefde en vermogen Tot zo'n groot mededogen Als je maar zelden ziet De vrouw op de veranda Steelt het daglicht, vaag en moe Dievegge van de schemer De avond valt haar toe Verslaven zal ze mij Want het vuur valt haar straks bij Als een kaars in late uren Ze laat ze langer duren Maakt deze junkie vrij De vrouw op de veranda Steelt mijn trots, zo zacht en lief Dievegge van de hoogmoed Ooit was ik ook zo'n dief Maar toen dook ik weg in lucht En ik hoorde nog haar zucht Daar boven op de toren En in een vrije val verloren Begon mijn grote vlucht De vrouw op de veranda Steelt mijn liefde, hard en wreed Dievegge van de hartstocht Waarvan ik weinig weet En nu schrijnt nog de kleine wond Die ik zorgeloos verbond Met alle hoop op morgen Als zij me heeft geborgen Sta ik weer op de grond --- Vrouw Op De Veranda - BLØF