Nauczyciele

Poznałem raz pewną kobietę O włosach najczarniejszych w świecie Czy jesteś nauczycielką serca Tak ale nie dla ciebie Dziewczynę znów spotkałem potem Jej włosy były szczerozłote Czy jesteś nauczycielką serca Odrzekła miękko Nie Aż w jakimś zatraconym miejscu Natknąłem się na pomyleńca Idź za mną rzekł ów mądry człek Lecz zaraz przepadł gdzieś Poszedłem do szpitala w którym Nie było chorych ani zdrowych Gdy w nocy wyszły pielęgniarki Ja już mogłem chodzić Przyszedł ranek i południe Ostry skalpel chirurgiczny Leżał sobie przy obiedzie Obok mojej srebrnej łyżki Przez pomyłkę dziewczyn parę Weszło w moją świeżą ranę Czy jesteście nauczycielkami serca Uczymy pękać serca stare Zbudziłem się gdy przyszedł świt Zniknęły siostry szpital znikł Mój Boże czy cierpiałem dość Dziecko została z ciebie kość Jadłem jadłem jadłem jadłem Jadłem dużo co popadło Ile płacę za to wszystko Zapłacisz później nienawiścią Znienawidziłem wszystkie miejsca Wszystkie twarze i zajęcia Ktoś zapytał a czego chcę Pragnąłem by ktoś objął mnie Obejmowały mnie kobiety Później robili to faceci Czy ma namiętność jest doskonała Nie jeszcze musisz się postarać Byłem przystojny i zwycięski Znałem słowa każdej pieśni Czy mój śpiew wam się podoba Znowu pomyliłeś słowa Kim są ci do których mówię Kim są moi spowiednicy Czy jesteście nauczycielami serca Uczymy stare serca ciszy Czy już odrobiłem lekcje Nie chcę ich odrabiać wiecznie Wszyscy wybuchnę li śmiechem Czy już odrobiłeś lekcje Czy już odrobiłeś lekcje Czy już odrobiłeś lekcje --- Nauczyciele - Maciej Zembaty