Oud En Afgedankt

Oud en afgedankt in een straatje zonder bomen zit ze voor het raam door niemand serieus genomen Oud en weggedaan zelfs door haar eigen zonen die met hun vrouw en kinderen vier straten verder wonen Alleen met haar verjaardag dan komen ze nog aan maar vorig jaar toen zijn ze na een uur al wegegaan Oud en afgedankt in een flat met kleine ramen herkent hij de gezichten wel maar herinnert zich geen namen En hij zou wel willen schreeuwen van de eenzaamheid en pijn z'n einde is z'n troost want dan zal alles anders zijn Afhankelijk en eenzaam niet in de maatschappij rennen we in sneltreinvaart aan hem en haar voorbij we denken niet aan later en houden ze maar klein totdat we zelf ook oud en heel erg eenzaam zullen zijn Oud en afgedankt slijt hij z'n tijd met dromen 't bezoekuur is voorbij ze zijn weer niet gekomen --- Oud en Afgedankt - Marco Borsato